" تقدیم به سرو روانم ، امام حسین ( ع ) : شعری از رویاپوراحمدگربندی " :

نگاهم به آسمان است

و پای در زمین

قدم هایم در راه ملکوتند

خواهم شمرد از مهد به عرش

گویند :

فاصله عشق و کفر

به اندازه ی یک تار مویی است

در تنگنای غروب عاشورا

دلتنگ تنهایی حسینم

" آیا کسی هست که مرا یاری دهد ؟ "

 می توان از این جا به سویت گذر کرد ؟

 در رهت می توان

 هزاران بار کشته شد

 و دوباره زنده

 در رهت جان دادن شیرین است

 پای در زمین

رهسپار قافله ی عشق

هر صبحگاه با یاد تو

                       برمی خیزم

نگاهم را به باد می سپارم

باد هر صبحگاه

به دشت نینوا خواهد رفت

و مرا بر مرکب عشق

به دیدارت خواهد برد

و به یادت

رو در رو

خواهم بود

و منم درواپسین عصرعاشورا

   هر لحظه به یاد یارانت

هرلحظه به یاد جانم      1

جان خواهم داد

و برمی خیزم

طعم عشق شیرین است     2

**********************

سروده رویاپوراحمدگربندی ، چهارشنبه   1395/7/21 ،

 ساعت 17:40 غروب عاشورا سال 1438/10

1- امام حسین ( ع)

2- عشق به امام حسین ( ع)

" تقدیم به سرورم امام حسین ( ع ) : شعری از رویاپوراحمدگربندی "

 

این شعر صرفا جهت مطالعه است و کپی برداری پیگرد قانونی دارد

*********************************************************

با تو سخن از عشق گفتن سخت است

               با تو از راز دوباره شکفتن سخت است

               با تو از راز دلتنگی دور

               با تو از عطر خوش خاطره ها

               با تو از یاس سپید گفتن سخت است !

               بی تو پرواز چقدر سَهل است

               بی تو بر سجادۀ نور رفتن سَهل است

                           بی تو از خود دور بودن

                                   بی تو از عطر خوش آلالۀ سبز   1

                                               بی تو ، آزاد و رها بودن

                                                        در دشت خاطره ها

                                                                  سَهل است

          مَنْ بی تو عین پرواز است

          مَنْ با تو عین عصیان است

          در کدامین باغ با من بودی ؟

          در کدامین بیشۀ نور ، پرواز را دیدی ؟

          من وتو ، من و او ، من و ما

                                          همه بیگانۀ این راهید ، می دانید ؟

          در فراسوی تنگ غروب

          در فراسوی تنگ سحری دیگر

                                         یا

           در فراسوی عطش ناک ظهری گرم  

           در برکۀ نور ، غوغایی بود       2    

            پشت در پشت

                            منتظر می مانند

           تا به یک جرعه راز عشق را دریابند                  

           قطره ای بود شفای دل بیمارم را

           " هرکه شد محرم دل در حرم یار بماند

                                   هرکه این کار ندانست در انکار بماند "     3

         راز گلهای شقایق را دانستم

         راز پرواز ، و دوباره شکفتن را دانستم

                                با تو در خود ماندن

                                 با تو در خود دیدن

          سالها ماندن پشت دروازۀ باغ گلها         4

                                        سخت است

          تو به باغ گلهای زمینی دلشادی

          من به باغ گلهای آسمانی دلشادم          5

          بی تو سفری آغازم

          بی تو سفری در پیش است

          تو بمان با آدمیان در مَهد     6

          گل شب بو ، هرشب          7  

          بوی خوش آلالۀ سبز

          با خود آورد از کوه به دشت

          از دشت به کوچۀ باغ دل من

          باور کن

          با تو سخن از عشق گفتن سخت است

          دل من دریایست پر از عشق و صفا

          عشق به معبودی دارم

          که آن آلالۀ سبز در راهش        8

                             درتنگ غروب

                                      بی سَر ، پروازی آغازید

          بوی خوش آلالۀ سبز

          بوی رنگ صفایی دیگر دارد

          بویی که فقط عاشقان راهش دریابند

          باور کن

          با تو از دیدن و رفتن ، گفتن بسیار سخت است

  -------------------------------------------------------------------------

   سرودۀ : رویا پوراحمد گربندی

    1 - امام حسین(ع) وتمامی شهدا

   2  - حوض کوثر

   3 - بیتی از حافظ

   4  - پشت دروازهای باغ بهشت

   5 - شهدا

   6 -  زمین

   7 - جانبازان

   8 - امام حسین(ع)     

" به یاد علمدار کربلا حضرت ابوالفضل عبّاس ( ع ) : شعری از رویاپوراحمدگربندی " :

این شعر صرفا جهت مطالعه است و کپی برداری پیگرد قانونی دارد

*********************************************************

عشق حسین(ع) ، یاد حسین ، بُرد مرا ، بر دشت بلا

عشق جگر سوز بُود ، یاد علمدار حسین        1

گرنبُود سوز تو را ،

 یادعلی (ع) باز برد

سبز ترین یاد علمدار حسین

در پی او کو به کوی             2

در نفس او ، جای به جای

عشق علمدارحسین

عشق بی دست حسین            3

عشق چاک چاک حسین              3

عشق پریشان حسین                    3

برعلم و سینه ، مشکِ ابوالفضل حسین

حک شده این یاد به یاد

در همه اعصار به یاد حسین

 " گر بُود ما را صد هزار جان بهر تو باز قربان کنیم و دوباره زنده گردیم

  و دوباره جان قربان کنیم . "

تار چه بود ؟

پود چه بود ؟

هرچه که بود ، سّرعلمدارحسین

سّر بریده سر

فاش کند راز حسین

بوی سپید یاس من

بازبرد مرا به یاد یاران حسین

عشق چه بود ؟

سجده ی بار نخست گفت تو را        4

این که چه بود عشق ، نخست         5

---------------------------------------------------------

سرودۀ : رویاپوراحمدگربندی

  ((   تقدیم به حضرت ابوالفضل عباس ( ع)  ))   

1- حضرت ابوالفضل عباس ( ع)

2- همراهی حضرت ابوالفضل (ع) از کودکی تا لحظه شهادت به همراه

امام حسین (ع)

3- شهادت حضرت ابوالفضل (ع) بی دست ، سینه ایی چاک چاک بامغزی

متلاشی شده

4- سجده ملائکه بر آدم (ع)

5- عشق و روح الهی که بر آدم توسط خداوند دمیده شد