" شعری از رویاپوراحمدگربندی به مناسبت اربعین حسینی ( ع) " :

 شعری از رویاپوراحمدگربندی - این اشعار صرفا جهت مطالعه است

کپی برداری پیگرد قانونی دارد

**********************************************

             نشسته به گود ، چشم فلق در گود خانه فلک  1

             چو راز خفته با خود می برد پشت قلل

             زپهن دشت سحر ، آمد سیاهی شب

             تو گویی به جز ستارۀ شب نبود امید سحری

             ز راه شب به کدام سو ، روی به سوی سپیده سحری

             شب آمد و شباویز می خواند

             منم یکتاز دشت شب

             منم ز بانگ حق ، ترانه سرایم ز دشت شب

            نسیم شب آرام ، آرام رسید ز راه

            پاشید بر فلک گلهای سفید یاس

            ز چهره بیمار فلک سپیده سر زد

            فلق سپیده سر زدز چشم خواب گرفتۀ

            ز دشت خاوران ، ز گرد راه تو

            سپیده نشاند گلها ی امید در دشت

            فلق در سپیده سحریبه خون نشسته

            سحر آمد و دمید سپیده سحری

            سپاه شب ز کوه ودشت گریخته است

            ز با نگ کاروان روز ، ندایی آید به گوش

            ز سُم سُتور شب

           ز با نگ شب ستیز حق

           به جز شقایق سحر

           ز دست ُتند باد شب

           رسید به هر کران

           چو وقت رفتن است

           رسید سپید ۀ سحر

           مرا رساند ز خواب شب

           گل سپید دشت شب

           شکفته شد در این سحر

           ز بوی آشنای یا ر

           شکسته شد در این سپیدۀ سحر

           در آن  مسیر شط

           روان شده شط ِ خون

           ز جوی انگبین ، شهد نبود

           بجز صدای آه ، ناله ای

           « منم یگانه راهی سحر

           ز مَشک من رسید امشبی

           ز راز من ، روز دیگری »

           چه شد در این سکوت دشت

           نیامد با نگ الا حقی

           سکوت ، باز هم سکوت

           ز چشم فلک به گود خواهد نشست

           در این دَ م واپسین

           زدشت دور ، خیمگاه

           نبینی ره روی

           دراین روز آخرین

           نما ، خیمگاه عشق

           ز وادی سحر ، نسیم در رسید  2      

           در آن سکوت روز ، غنچه ای رُسته است

           مرا در آن خیمگه نیست رهی به جز دیده ها

           شکوهِ ، جلوۀ رحیم ، ز عرش می زند صفیر                          

           اگر مرا در رسید به جز رفتنم

           پایدار ماند دین جَد من

           در زَنید صفیر ، تیغ ها

           مرا شکوه او در ربود

           ز هر سال ، به هر سالی دگر

           ز انتظار آمدن                          محرم و محرم صفر در رسد

           چو ماه او در رسید                     مرا شادی دگر رسید

           دو ماه ، ماه زندگی ، راز زندگی

           ز عشق او رسید ، آب زندگی

           چو شکوه او به تو رسید

           چو ذرهّ ای شوی                     چرخ زنان به خورشید رسی

           آفتابم ، آفتاب زندگی

           روحم ، روح زندگی

           ز روح او چون نسیم

           در رسید ، حیاتی دگر رسید

           مرا ببر به عرش کبریا

           مرا ببر به اوج عرش اوصییا

           مراببر به دشت سرخ لاله ها

           به دشت سرخ خون گرفتۀ لاله ها

           مراببر به دشت بی سَران

           به راه تو بی سرَان در رَهند

          چو عشق فلک رسد به سر

           نبینی به جز او راه دگری

           مراببر به ضیافت سحر

           اعلیدر آن بارگاه

           نشسته  در اوج کبریا                                    

            اطهرشرسول دین حق ، کنار اودُخت  

            زپنج تن آل عبا

            در آن باغ زیبا دشت اوصییا

             مرا در آن خیمگه به جز دیده ها

             رهی نیست

             مرا در رسیده بلا در آن زمان

             هبوط ، هبوط من است

             در آن سکوت ، آن زمان

             رسید صفیر هبوط

             مرا از آن زمان تا کنون

             ز آرزوی بازگشت

             پریده ام به هر کجا

             ولی رسیده است مرا ندا

             بیا به سوی دشت ما

             درآن رُسته است گلها ی یاس

             سفید وسپید رُسته است

             از آن تا به عرش ، پلکان در رسد

             صفوف هزاران ملائکه ببینی درآن دیار

             مرا در آن خیمگه ببه جز دیده ها

             رهی نیست

             ببین و باورم بدار

             به جز حقیقت ، یقین

             نیست در باورم

             رسید شب وداع

             ولی مرا رسد شب وصال

           چو خیمگاه شب در رسد                       

          شکافته شد فلک

          ببینند او برتر است

          چو سجده او ، او برتر است

 -------------------------------------------------

        سروده : رویا پوراحمد گربندی

1-    غروب خورشید

2-    علی اصغر