امشب شب میلاد جوادالائمه است

امشب شب میلاد جوادالائمه است

دریادم آمد که می آیی از هودجی از نور

صف در صف ملائک

به تهنیت آل رسول می آیند

دسته ایی گل

همره کاروان ملک

آورده ام تا بار عام

به دیدار روم

در ضیافت نور

با من به عرش درآیید

همه چیز رنگ نور است

" دلنوشته ایی از رویا "

" میلاد زیباترین گل هستی حضرت فاطمه الزهرا ( س ) مبارک : "

 شعری از رویاپوراحمدگربندی - این اشعار صرفا جهت مطالعه است

کپی برداری پیگرد قانونی دارد

**********************************************

چشم انتظارم که بیایی

همیشه در نگاهم گل های سپیدیاس

به شما هدیه کنم

و در دیدارتان

تقدیم شان کنی

یاس های سپید

یادگارهای کودکی

رایحه پردیس دارد

آدینه ها که می آیی

یک سبد پر از گل های سپید یاس

از مدینه می آوری

در ردپای گل های نرگس

چون بادپایی تیز در رهگذار باد

در گذر زمان عقب مانده ام

نگار من ، زیباترین گل است

هرشامگاه در کرب

سراغت را از گل خوشبوی بی سرم می گیرم

من داغدار همیشه ی اعصارم

لاله های سبز بی سر در کرب وبلا

امشب به دیدار دخت نبی می آیند

در عرش ضیافتی برپاست

من باید زیباترین جامه ام را

از حریر سبز نور است

در سبد گل های سپید

پیشکش برم

میلادت خجسته همیشه بوده وهست

با کلام سبزم و

با شاخه های گل های معطر میخک هفت رنگ

تحفه ایی است

که

تقدیم تان کرده ام :

با عشق

*******************************************************

شعری از رویاپوراحمدگربندی - 1395/12/28 -

(( به مناسبت میلاد حضرت فاطمه الزهرا ( س )

" شعری از رویاپوراحمدگربندی به مناسبت رحلت پیامبراکرم ( ص ) " :

     

 شعری از رویاپوراحمدگربندی - این اشعار صرفا جهت مطالعه است

کپی برداری پیگرد قانونی دارد

**********************************************

               بوی خوش یاس از تو جان می گیرد

              بوی خوش تو

              یاد شبهای دراز

              در سکوت شب یلدا      1 

              بوی خوش تو بر دشت وزید

              برفراز قلۀ کوه

              در افق چیست که به آن می نگری

              دست نوازشگر باد آرام

              می پیچد در زلف سیاهت

              تو بدور از هیاهوی شهر

              عرش را می جویی

               شاید امروز زودتر از روز دگر   2 

               باز آید

               اینک با رفتن تو         3      

               امید رَخت بست از باور من

               مهربانی واژه ای بود غریب          4

               با نگاهت گل رحمت ، گل امید

               نقش می بندد

               در دشت و دَمن

               گل یاد من ، با یاد تو جان می گیرد

               آسمان دل من بارانی است

               درهای آسمان فرو می بندند     5  

                چون که گل من امشب قصد سفر دارد

               آسمان دل من طوفانی است

               چون که از عرش صدایی می آید

               می آیند تا تو را باز برند          6

             مهربانی و سخاوت ، غیرت آموز مرا

               تا باز بَرم بَر مَهد زمین

               هیچ می دانی ؟

               بی یاد تو در شبهای دراز

               در سکوت شب خود خواهی یمان

               چه گذشت و می گذرد بَرما ؟

               در نگاه آنها آز و هوی جان می گیرد

               هر شب از کوچۀ شهرم

                صدایی می آید

               صدای غُل و زنجیر کشانی می آید

               کاروانی از شیاطین هوی بَرگرد شهر می گردند

               بانگی می آید :

                 " آیا کسی  نیست که بَر گرد ما آید ! "

               هر شب از کوچه های شهرم

                صدایی می آید

                 " کاروان ما ، کاروان تباهی است "

                  " باز آیید ! "

                در سکوت تاریک ، شبانگاهان

                صدای شیاطین می آید

                هر صبح از کوچه های شهرم

                صدایی می آید : 

                  " گل امید ، خشک گشت در این کوهپایه

                                      پی چه می گردید ؟ ! "

                 در نگاه من و تو شرم و حیا

                غیرت و حلم و صفا رَخت می بندد

                         می دانی درد من

                درد ِفضایی وهم انگیز است

                کاش می شد ، نوری دگر باره

                باز می تابید

                بوی خوش یاس سفید و میم

                عطر جان بخش شقایقهایم

                 دوباره جان می بخشید

                 تا هر شب و روز در آسمانها

                 ستارگان خاکی

                 باز تابند

                 با که گویم از دلتنگی دور

                 نگاها مَسموم

                 کلامها با شاخه هایی از ریا

                 می رویند

                 با کاروان دل خود ، امشب

                 تا مدینه خواهم آمد

                 تا بَر آن گنبد سبز ، باز بَرم

                 راز دلتنگی دور

---------------------------------------------------------------------

 سرودۀ : رویا پوراحمد گربندی -- 27 / محرم صفر 1420 

   «  تقدیم به پدر مهربانم پیامبر خدا حضرت محّمد (ص)  »

1 – روزهای اعتکاف پیامبر در غار حّرا

2 – انتظار پیامبربعد از رسالت به آمدن جبرئیل

3 – رحلت پیامبر

4 – عصر جاهلیت قبل از اسلام

5 – قطع وحی الهی بعد از رحلت پیامبر

6 – فرشتگان

" شعری از رویاپوراحمدگربندی به مناسبت اربعین حسینی ( ع) " :

 شعری از رویاپوراحمدگربندی - این اشعار صرفا جهت مطالعه است

کپی برداری پیگرد قانونی دارد

**********************************************

             نشسته به گود ، چشم فلق در گود خانه فلک  1

             چو راز خفته با خود می برد پشت قلل

             زپهن دشت سحر ، آمد سیاهی شب

             تو گویی به جز ستارۀ شب نبود امید سحری

             ز راه شب به کدام سو ، روی به سوی سپیده سحری

             شب آمد و شباویز می خواند

             منم یکتاز دشت شب

             منم ز بانگ حق ، ترانه سرایم ز دشت شب

            نسیم شب آرام ، آرام رسید ز راه

            پاشید بر فلک گلهای سفید یاس

            ز چهره بیمار فلک سپیده سر زد

            فلق سپیده سر زدز چشم خواب گرفتۀ

            ز دشت خاوران ، ز گرد راه تو

            سپیده نشاند گلها ی امید در دشت

            فلق در سپیده سحریبه خون نشسته

            سحر آمد و دمید سپیده سحری

            سپاه شب ز کوه ودشت گریخته است

            ز با نگ کاروان روز ، ندایی آید به گوش

            ز سُم سُتور شب

           ز با نگ شب ستیز حق

           به جز شقایق سحر

           ز دست ُتند باد شب

           رسید به هر کران

           چو وقت رفتن است

           رسید سپید ۀ سحر

           مرا رساند ز خواب شب

           گل سپید دشت شب

           شکفته شد در این سحر

           ز بوی آشنای یا ر

           شکسته شد در این سپیدۀ سحر

           در آن  مسیر شط

           روان شده شط ِ خون

           ز جوی انگبین ، شهد نبود

           بجز صدای آه ، ناله ای

           « منم یگانه راهی سحر

           ز مَشک من رسید امشبی

           ز راز من ، روز دیگری »

           چه شد در این سکوت دشت

           نیامد با نگ الا حقی

           سکوت ، باز هم سکوت

           ز چشم فلک به گود خواهد نشست

           در این دَ م واپسین

           زدشت دور ، خیمگاه

           نبینی ره روی

           دراین روز آخرین

           نما ، خیمگاه عشق

           ز وادی سحر ، نسیم در رسید  2      

           در آن سکوت روز ، غنچه ای رُسته است

           مرا در آن خیمگه نیست رهی به جز دیده ها

           شکوهِ ، جلوۀ رحیم ، ز عرش می زند صفیر                          

           اگر مرا در رسید به جز رفتنم

           پایدار ماند دین جَد من

           در زَنید صفیر ، تیغ ها

           مرا شکوه او در ربود

           ز هر سال ، به هر سالی دگر

           ز انتظار آمدن                          محرم و محرم صفر در رسد

           چو ماه او در رسید                     مرا شادی دگر رسید

           دو ماه ، ماه زندگی ، راز زندگی

           ز عشق او رسید ، آب زندگی

           چو شکوه او به تو رسید

           چو ذرهّ ای شوی                     چرخ زنان به خورشید رسی

           آفتابم ، آفتاب زندگی

           روحم ، روح زندگی

           ز روح او چون نسیم

           در رسید ، حیاتی دگر رسید

           مرا ببر به عرش کبریا

           مرا ببر به اوج عرش اوصییا

           مراببر به دشت سرخ لاله ها

           به دشت سرخ خون گرفتۀ لاله ها

           مراببر به دشت بی سَران

           به راه تو بی سرَان در رَهند

          چو عشق فلک رسد به سر

           نبینی به جز او راه دگری

           مراببر به ضیافت سحر

           اعلیدر آن بارگاه

           نشسته  در اوج کبریا                                    

            اطهرشرسول دین حق ، کنار اودُخت  

            زپنج تن آل عبا

            در آن باغ زیبا دشت اوصییا

             مرا در آن خیمگه به جز دیده ها

             رهی نیست

             مرا در رسیده بلا در آن زمان

             هبوط ، هبوط من است

             در آن سکوت ، آن زمان

             رسید صفیر هبوط

             مرا از آن زمان تا کنون

             ز آرزوی بازگشت

             پریده ام به هر کجا

             ولی رسیده است مرا ندا

             بیا به سوی دشت ما

             درآن رُسته است گلها ی یاس

             سفید وسپید رُسته است

             از آن تا به عرش ، پلکان در رسد

             صفوف هزاران ملائکه ببینی درآن دیار

             مرا در آن خیمگه ببه جز دیده ها

             رهی نیست

             ببین و باورم بدار

             به جز حقیقت ، یقین

             نیست در باورم

             رسید شب وداع

             ولی مرا رسد شب وصال

           چو خیمگاه شب در رسد                       

          شکافته شد فلک

          ببینند او برتر است

          چو سجده او ، او برتر است

 -------------------------------------------------

        سروده : رویا پوراحمد گربندی

1-    غروب خورشید

2-    علی اصغر

" تقدیم به سرو روانم ، امام حسین ( ع ) : شعری از رویاپوراحمدگربندی " :

نگاهم به آسمان است

و پای در زمین

قدم هایم در راه ملکوتند

خواهم شمرد از مهد به عرش

گویند :

فاصله عشق و کفر

به اندازه ی یک تار مویی است

در تنگنای غروب عاشورا

دلتنگ تنهایی حسینم

" آیا کسی هست که مرا یاری دهد ؟ "

 می توان از این جا به سویت گذر کرد ؟

 در رهت می توان

 هزاران بار کشته شد

 و دوباره زنده

 در رهت جان دادن شیرین است

 پای در زمین

رهسپار قافله ی عشق

هر صبحگاه با یاد تو

                       برمی خیزم

نگاهم را به باد می سپارم

باد هر صبحگاه

به دشت نینوا خواهد رفت

و مرا بر مرکب عشق

به دیدارت خواهد برد

و به یادت

رو در رو

خواهم بود

و منم درواپسین عصرعاشورا

   هر لحظه به یاد یارانت

هرلحظه به یاد جانم      1

جان خواهم داد

و برمی خیزم

طعم عشق شیرین است     2

**********************

سروده رویاپوراحمدگربندی ، چهارشنبه   1395/7/21 ،

 ساعت 17:40 غروب عاشورا سال 1438/10

1- امام حسین ( ع)

2- عشق به امام حسین ( ع)